การใช้แผ่นอลูมิเนียมอัลลอยด์ในเรือพลเรือนในยุโรปและอเมริกา
เรือเป็นวิธีการหลักในการขนส่งทางน้ำ และเรือหมายถึงเรือขนาดใหญ่ในการเดินเรือ เนื่องจากอลูมิเนียมและโลหะผสมอลูมิเนียมมีความหนาแน่นต่ำ ซึ่งมีประมาณ 1 ใน 3 ของเหล็ก จึงมีความทนทานต่อการกัดกร่อนของน้ำทะเลและมี ความสามารถในการขึ้นรูปและการเชื่อมที่ดี ฯลฯ ดังนั้นตั้งแต่ปี 1888 ในสหรัฐอเมริกาและสวิตเซอร์แลนด์สี่ปีหลังจากการผลิตภาคอุตสาหกรรมถูกนำมาใช้ในการผลิตเรือกลไฟสองปีก่อนที่เครื่องบินจะใช้อลูมิเนียมเป็นครั้งแรก
สวิสสร้างเรืออลูมิเนียมเป็นครั้งแรกในปี พ.ศ. 2434 ประเทศอื่น ๆ ได้ทำเรืออลูมิเนียม แต่เนื่องจากอลูมิเนียมเกิดไม่นานหลังจากนั้นความหลากหลายของแผ่นอลูมิเนียมอัลลอยด์มีไม่มาก แผ่นโลหะผสมอลูมิเนียมเพียงไม่กี่ชนิดที่มีความแข็งแรงต่ำ ความต้านทานการกัดกร่อนไม่เป็นที่พึงปรารถนา ดังนั้นจึงจำกัดการใช้งานในการต่อเรือ อุตสาหกรรมโลหะวิทยาเป็นผู้บุกเบิกและรากฐานของอุตสาหกรรมการต่อเรือ ด้วยการพัฒนาอุตสาหกรรมโลหการ อุตสาหกรรมอลูมิเนียม ในช่วงปลายทศวรรษ 1920 สำหรับอุตสาหกรรมการต่อเรือมีความทนทานต่อการกัดกร่อนของโลหะผสม Al - Mg สูง ดังนั้นการใช้แผ่นโลหะผสมอะลูมิเนียมในการต่อเรือจึงกลับมา
วัสดุทางทะเล :แผ่นอลูมิเนียมอัลลอยด์การใช้งานในยุโรปและเรือพลเรือนของสหรัฐอเมริกา ในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2474 อังกฤษสร้าง "ไดอาน่า Ⅱ" (Diana Ⅱ) เรือยอชท์อะลูมิเนียมทั้งลำ เป็นเครื่องบินลำแรกของโลก สีเงินวาว วัสดุทำจากอะลูมิเนียมและแมกนีเซียมอัลลอยด์ ยาว 16.75 ม. สูง 3.65 ม. กว้าง 1.74 ม. ร่างผ่านการใช้งานมากว่า 20 ปี ยังคงสภาพเดิม ลำเรือไม่มีการกัดกร่อน เรือยอทช์ถูกจัดแสดงที่นิทรรศการอลูมิเนียมอัลลอยด์ในลอนดอนในปี 2498 หลังจาก "ไดอาน่า Ⅱ" ต่อเนื่อง เช่น แคนาดา สวีเดน และอังกฤษ ,สร้างเรืออลูบางลำเนื่องจากใช้แผ่นอลูมิเนียมอัลลอยด์สำหรับการต่อเรือ การพัฒนาไฮโดรฟอยล์ได้รับการส่งเสริม ในปี พ.ศ. 2501 สหภาพโซเวียตได้สร้างเรือไฮโดรฟอยล์ "ปาเกตา" (Paketa) บรรทุกผู้โดยสารได้ 66 คน และวัสดุลำตัวเป็นอะลูมิเนียมแข็ง สร้างขึ้นในปี พ.ศ. 2502 และรองรับผู้โดยสารได้ 130 ถึง 150 คนใน " mei bajaur" เรือโดยสารไฮโดรฟอยล์ (ดาวตก) ยาว 34.4 ม. ความเร็วสูงสุด 80 กม./ชม. วัสดุตัวเรือสำหรับดูราล โลดโผน จากนั้นจึงสร้างไฮโดรฟอยล์ที่ใช้อลูมิเนียมและแมกนีเซียมอัลลอยด์ การเชื่อม ไฮโดรฟอยล์ชายฝั่ง "พายุไซโคลน" ใช้ตัวทำให้แข็ง และจานหมุนเป็นจานชนิดใหม่ทั้งหมด ดังนั้นคุณภาพของตัวถังจะลดลง 10% ~ 15% และกัปตัน 46.5 ม. กว้าง 9.0 ม. ร่าง 3.0 ม. ระวางขับน้ำ 108 ตัน กำลังไฟ 3181 กิโลวัตต์ ความเร็ว 92.5 กม./ชม.
ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2471 เป็นต้นมาแผ่นอลูมิเนียมอัลลอยด์ได้ถูกนำไปใช้ในการสร้างโครงสร้างส่วนบนของเรือขนาดใหญ่ และในปีนี้ ห้องบนดาดฟ้าถูกสร้างขึ้นด้วยวัสดุแผ่นโลหะผสมอะลูมิเนียม ในปี 1939 ดาดฟ้าเรือด้านบน ช่องหน้าต่าง และราวบันไดของเรือ Fernplant ของนอร์เวย์ ซึ่งบรรทุกสินค้า 8800 ตัน แผ่นอลูมิเนียมอัลลอยด์และใช้ 14t เหลือเหล็ก 40t หลังสงครามโลกครั้งที่สอง อุตสาหกรรมโลหะวิทยามีความก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว ใช้กันอย่างแพร่หลายในการผลิตแผ่นอลูมิเนียมอัลลอยด์สำหรับโครงสร้างส่วนบนของเรือ และปริมาณของญี่ปุ่นที่เพิ่มขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรือสำราญหรูบางลำ: ในปี 1952 , สหรัฐอเมริกา "UN (สหรัฐอเมริกา) เรือสำราญที่ใช้อะลูมิเนียม 2,000 ตัน กัปตันยาว 305 ม. กว้าง 37 ม. ระวางขับน้ำ 5914 ตัน ผู้โดยสาร 2,000 คน ในปี พ.ศ. 2503 อังกฤษได้สร้างเรือโอเรียนาและเรือแคนบีรา" เรือเมล์ขนาดยักษ์ที่ใช้อลูมิเนียมมากกว่า 1,000 ตัน ลำแรกหนัก 40kt ลำหลังใช้ 48kt
แผ่นอลูมิเนียมอัลลอยด์วัสดุยังใช้ทำเรือพลเรือนอื่นๆ ด้วย: ในช่วงต้นทศวรรษ 1950 เรือบรรทุกน้ำมันบางลำที่สร้างขึ้นในอังกฤษมีขนาด 5XXX, 5054 และเรือบรรทุกน้ำมันชั้นละ 30kt แต่ละลำมีน้ำหนักมากกว่า 1,000 ตัน "กุหลาบแดง" ผลิตในอังกฤษในปี 1951 ใช้อลูมิเนียม 27t ในปี 1964 ฮังการีออกแบบเรือประมงอลูมิเนียมทอง 100t พร้อมแผ่นอลูมิเนียมอัลลอยด์ 2.5 ~4 Mg.แผ่นอลูมิเนียมอัลลอยด์ยังถูกนำไปใช้กับเรือซึ่งในปี 1964 สหรัฐอเมริกาสร้างเรืออลูมิเนียมทั้งหมดมากกว่า 180 t การประยุกต์ใช้แผ่นอลูมิเนียมหรือวัสดุอัดขึ้นรูปโดยใช้โลหะผสม 5083 ทั้งหมดนี้ความจุบรรทุกสูงกว่าเหล็ก 14% เรือลากจูงยังสามารถทำจากแผ่นโลหะผสมอลูมิเนียม และตัวเรือ "Sauter" ของอเมริกาเชื่อมด้วยโลหะผสม 5083 และ 5086 และชั่วโมงการผลิตสั้นกว่าเรือบรรทุกเหล็กประมาณ 30% เรือข้ามฟากรถไฟที่สร้างโดยโซเวียตได้รับการเชื่อม ด้วยโลหะผสม 5056 และ 5466 ในปี 196 เรือก๊าซชีวภาพ 2 ลำถูกสร้างขึ้นในสหราชอาณาจักร และ 9 ลำถูกเชื่อมด้วยแผ่นอลูมิเนียมอัลลอยด์
