แผ่นเหล็กหุ้มอลูมิเนียม

Jul 21, 2022

เดอะแผ่นเหล็กหุ้มอลูมิเนียมเป็นวัสดุผสมโลหะหลายชั้นทั่วไป ซึ่งมีแนวโน้มการใช้งานที่หลากหลายในด้านของเรือ สารเคมี การบินและอวกาศ ฯลฯ ข้อกำหนดความหนามีตั้งแต่ 0.1 มม. (เช่น ครีบหม้อน้ำ) ถึง 100 มม. (เช่น สำหรับเรือ) คุณภาพสูงแผ่นเหล็กหุ้มอลูมิเนียม) ขนาดครอบคลุม 3 ลำดับความสำคัญ ปัจจุบันมีความหนาปานกลางแผ่นเหล็กหุ้มอลูมิเนียมส่วนใหญ่เตรียมโดยวิธีการหุ้มระเบิด กระบวนการนี้ค่อนข้างสมบูรณ์ แต่ก็ยังมีข้อจำกัดบางประการในการจัดการกับข้อกำหนดจำเพาะที่รุนแรง เช่น สภาพอากาศที่รุนแรง การเคลือบที่บางลง และความกว้างที่กว้าง วิธีการผสมแบบกลิ้งมีข้อดีคือมีความต่อเนื่องและมีประสิทธิภาพสูง และประสบความสำเร็จในการนำไปใช้กับการเตรียมทางอุตสาหกรรมของแผ่นคอมโพสิตเหล็กกล้าไร้สนิม/เหล็กกล้าคาร์บอน แถบคอมโพสิตอะลูมิเนียมผสมสำหรับการประสาน และเหล็ก/อะลูมิเนียมแบบบาง ทองแดง/อะลูมิเนียม และ วัสดุผสมชั้นอื่นๆ การวิจัยทางเทคโนโลยีและทฤษฎีมีความก้าวหน้าอย่างมาก อย่างไรก็ตาม ในงานวิจัยวรรณกรรมที่มีอยู่และงานวิจัยทดลองการกลิ้งแผ่นคอมโพสิตเหล็ก/อะลูมิเนียม พบว่าความหนาของส่วนประกอบมีผลโดยตรงต่อความแข็งแรงในการยึดเหนี่ยวของแผ่นเหล็กหุ้มอลูมิเนียมอินเทอร์เฟซ กล่าวคือ มันง่ายกว่าที่จะได้ความแข็งแรงในการยึดเกาะของอินเทอร์เฟซในอุดมคติ และเมื่อความหนาเพิ่มขึ้น ความแข็งแรงของอินเทอร์เฟซก็จะอ่อนลงและไม่สามารถเชื่อมได้



ในห้องปฏิบัติการ ได้ทำการทดลองคอมโพสิตรีดร้อนและการทดสอบความต้านทานแรงเฉือนส่วนต่อประสานของแผ่นคอมโพสิตเหล็ก/อะลูมิเนียมที่มีความหนาต่างกัน เพื่อหลีกเลี่ยงการเกิดออกซิเดชันของส่วนต่อประสานของแท่งเหล็ก/อะลูมิเนียมคอมโพสิตในระหว่างกระบวนการอุ่น แผ่นพื้นจะถูกปกคลุมด้วยฟอยล์อลูมิเนียมภายใต้การป้องกันของก๊าซเฉื่อยเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ดีตามที่คาดไว้ ภายใต้เงื่อนไขการทำงานของอัตราส่วนความหนาของชั้นเดิมที่ 1:1 อุณหภูมิการรีด 400℃ ความเร็วในการรีด 60 มม./วินาที และอัตราการลดรอบเดียว 40% ความหนาสี่ด้าน 1.5 มม. 2 มม. , 3mm, 4mmm ถูกดำเนินการ การทดลองการรีดแผ่นคอมโพสิตเหล็ก/อะลูมิเนียมที่มีความหนาต่างกัน ผลลัพธ์แสดงให้เห็นว่ากำลังรับแรงเฉือนระหว่างผิวหน้าของแผ่นคอมโพสิตเหล็ก/อะลูมิเนียมแสดงกฎการเปลี่ยนแปลงที่ลดลงเมื่อความหนาของส่วนประกอบเพิ่มขึ้น เมื่อความหนาของส่วนประกอบด้านเดียวเริ่มต้นคือ 1.5 มม. ความแข็งแรงในการยึดเกาะระหว่างพื้นผิวโดยเฉลี่ยของแผ่นคอมโพสิตคือ 62MPa เมื่อความหนาของส่วนประกอบด้านเดียวเริ่มต้นคือ 4 มม. กำลังรับแรงเฉือนระหว่างผิวหน้าเฉลี่ยของแผ่นคอมโพสิตจะลดลงเหลือ 21 เมกะปาสคาล ซึ่งไม่สามารถผลิตคอมโพสิตที่มีประสิทธิภาพได้อีกต่อไป ในขณะเดียวกัน มีการใช้อุปกรณ์ขั้นสูง เช่น กล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนแบบส่องกราด (SEM) และเครื่องสเปกโตรมิเตอร์พลังงาน (EDS) เพื่อสังเกตและวิเคราะห์สัณฐานวิทยาระดับจุลภาคและการแพร่กระจายขององค์ประกอบส่วนต่อประสานเหล็ก/อะลูมิเนียมภายใต้สภาวะการทำงานที่แตกต่างกัน